Gedragsaanwijzing
Het uit huis zetten van ernstige overlastgevende bewoners is een langdurige procedure die veel geld kost. Uitzetting is meestal alleen na jarenlange dossieropbouw mogelijk. De overlastplegers mogen er daarom soms jarenlang blijven wonen. Dat vergt een lange adem en een groot incasseringsvermogen van de omwonenden.
Met de ‘gedragsaanwijzing’ wordt het slachtoffer eerder geholpen. Er worden interventies ingesteld voor het onderliggende probleem van de overlastveroorzaker en er wordt niet meer gefocust op ontruiming. Het is een meer oplossingsgerichte aanpak.
Hoe werkt de gedragsaanwijzing?
Na klachten over het niet naleven van de huurovereenkomst, doet de woningcorporatie een verzoek bij de rechter voor het opleggen van een gedragsaanwijzing. De rechter geeft in gesprek met de overlastgever aan wat niet meer mag, en wat de consequenties zijn als de gedragsaanwijzing niet wordt nageleefd.
Voorbeelden van gedragsaanwijzingen: de overlastgever mag geen foute vrienden meer ontvangen, moet zich laten behandelen door een psychiater, of moet zijn voortdurend blaffende hond afstaan.
Het is beter om te werken aan onderliggende oorzaken (zoals psychische problemen) dan om iemand dakloos te maken. Iedereen is zo beter af: de overlastveroorzaker is niet dakloos en de slachtoffers worden eerder geholpen.
Meer informatie over de gedragsaanwijzing?
Kijk bij de informatie over de gedragsaanwijzing op de door het CCV ontwikkelde tool voor de aanpak van woonoverlast en lees het Secondant-artikel ‘Optreden tegen woonoverlast – Minder ingrijpend maar wel sneller‘.