Camera’s mogen niet zomaar lukraak worden geplaatst. Er moet een belang en noodzaak zijn. Noodzakelijk is slechts datgene in beeld te brengen waarvoor de rechthebbende verantwoordelijk is, waarover zijn zorg zich uitstrekt. Tenzij dit onvermijdelijk is, mag de camera van de verantwoordelijke dus geen gebouwen, terreinen en zaken van anderen of de openbare weg in beeld brengen.

Notitie cameratoezicht

In de notitie cameratoezicht uit 1997 stellen de toenmalige ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken dat particulieren zich niet mogen bezighouden met het cameratoezicht op de openbare weg. In dezelfde notitie stelt men ook dat het filmen van de openbare ruimte noodzakelijk kan zijn voor een adequate beveiliging van een pand, maar dat de afweging of dit noodzakelijk is niet bij betrokkene zelf moet liggen, maar bij de overheid.

Het controleren van privaat valt onder de verantwoordelijkheid van de Autoriteit Persoonsgegevens (AP). De AP komt vaak in actie na een klacht of melding. De regels van de AP zijn gebaseerd op de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) en de AP past deze regels strikt toe. Dat betekent dat privaat toezicht alleen mag binnen de grenzen van het private doel. Je mag dus alleen camera’s gebruiken voor het pand en het terrein dat aan jou toebehoort.