Secondant: Geen aanwijzingen dat Top600-aanpak leidt tot minder recidive

Uit de jaarlijkse monitors van de Top600-aanpak, blijkt dat de Top600-personen ná instroom minder vaak recidiveren dan daarvóór. De vraag is echter of dit resultaat is toe te schrijven aan de aanpak. Onderzoekers van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Datacentrum (WODC) vertellen in Secondant over hun quasi-experimentele onderzoeksopzet naar het effect van de Top600-aanpak.

Controlegroep

In hoeverre is de Top600-aanpak effectief in het terugdringen van recidive? Om antwoord te kunnen geven op die vraag, maakten onderzoekers Karin Beijersbergen, Nikolaj Tollenaar en Gijs Weijters een controlegroep aan. Deze groep bestaat uit personen die aan een groot deel van de Top600-criteria voldoen, of die aan alle criteria voldoen en op de lijst hebben gestaan, maar waarbij de aanpak nooit is gestart.

Daling recidive

Uit het onderzoek bleek dat zowel de Top600-groep als de controlegroep minder vaak recidiveert na instroom in de Top600-aanpak of vanaf het peilmoment, dan vóór instroom of het peilmoment. De geconstateerde recidivedaling lijkt dus niet het gevolg te zijn van de Top600-aanpak, want de daling treedt ook op bij de controlegroep die de aanpak niet heeft gehad.

Leeftijd

De daling bij zowel de Top600- als controlegroep, is waarschijnlijk toe te schrijven aan algemene factoren, bijvoorbeeld doordat personen gemiddeld genomen minder delicten plegen naarmate ze ouder worden. Wel bleek de recidivedaling bij de Top600-groep minder sterk dan bij de controlegroep. Dat kan komen doordat de Top600-groep meer in beeld is bij politie en justitie dan de controlegroep, waardoor de recidive van de Top600-groep vaker wordt gesignaleerd en geregistreerd. De zogenoemde handhaving paradox.