Vroeger ging ik altijd met mijn ouders naar Oostenrijk op vakantie. Met z’n drietjes verbleven we in een comfortabele blokhut en maakten we eindeloze wandeltochten door de bergen. Tijdens het eerste kringgesprek van het nieuwe schooljaar vertelde ik er vol trots over.

Toch was ik ook wel jaloers op de verhalen van mijn beste vriendje van toen: Hij ging elk jaar naar een camping op de Veluwe. Midden in het bos, verscholen achter talloze heerlijk ruikende dennenbomen. Wat voelde hij zich er vrij. Vrij om te doen en laten wat hij wilde. Om vriendjes en vriendinnetjes van vorig jaar weer op te zoeken en urenlang te tafeltennissen. Elke dag te zwemmen in het nabijgelegen meertje en vlotten te bouwen met afvalhout en restjes touw.

Levendige verhalen

Ook zijn ouders waren in hun element. Ik kan ze door zijn levendige verhalen nu nog voor me zien. Met een puzzelboekje of krant. Op hun klapstoelen met bloemetjespatroon voor een oranje vierpersoonstent. Een geblokt tafelkleed op het gammele klaptafeltje. Lekker kletsen met de ‘buren’ van het naastgelegen huisje. Vier weken lang helemaal niks. Samen met nog 150 gezinnen genoten mijn vriend en zijn ouders met volle teugen.

Nog met zijn verhalen van vroeger in mijn hoofd, was ik afgelopen jaar op ‘zijn’ camping. Maar hoe anders was de realiteit nu: de huisjes verloederd en de campinggasten verdwenen. In plaats van genietende middenstandgezinnen verbleven er nu arbeidsmigranten die vaak overlast veroorzaakten. Ook woonden er veel gezinnen bij wie het leven even tegenzat. Zij kwamen er niet om vakantie te vieren, maar om te overleven. Omdat ze door schulden en andere problematiek uit hun huis waren gezet en elders geen onderdak konden krijgen.

Wietplantage

In een van de huisjes was onlangs zelfs een wietplantage ontmanteld. Dit alles was meer dan genoeg aanleiding voor de lokale overheid en ondernemers uit omgeving om in actie te komen. Zij gingen aan de slag met de maatregelen die het CCV bundelde in het overzicht Veilige Vakantieparken. Zij vonden hierin een oplossing om nieuw élan te geven aan het vakantiepark van mijn vriendje.

Het stemt mij tevreden dat deze partners de schouders eronder zetten om zijn vakantie-idylle en dat van zoveel andere mensen, te herstellen. Dit park gaat een nieuwe fase in. Bezoekers kunnen weer gaan genieten van de Veluwe, zoals ze dat jaren geleden op die plek ook deden.