Mensen voelen zich juist veilig, terwijl ze zich heel onveilig zouden moeten voelen!

Wat is de grondslag onder de stelling dat (deze) mensen zich onveilig zouden moeten voelen? Dat is hier de grote vraag. Omdat zij in jouw ogen objectief gezien een hoog risico lopen? En omdat zij pas – in jouw ogen – gepaste maatregelen gaan nemen als zij zich inderdaad minder veilig zouden voelen?

Onderzoek dan ook eerst waarop de eigen perceptie en het eigen oordeel is gebaseerd. Wegen de risico’s misschien zwaar mee omdat het nu eenmaal je vak is om hiervoor oog te hebben? Kan het zijn dat de betreffende burgers een relatief gezonde houding hebben door er niet al te zwaar aan te tillen? Bijvoorbeeld omdat zij andere prioriteiten hebben? Het leven bestaat tenslotte uit risico’s. Volgens psychologen bekijken normale, geestelijk gezonde mensen onbewust hun leefomgeving als het ware door een roze bril. Als zij dat niet deden, zouden ze nauwelijks aan hun eigenlijke activiteiten toekomen…

Kan het dus zijn dat je vanuit vakmatig perspectief bezien wellicht volstrekt gelijk hebt, maar dat burgers, vanuit hun brede visie op hun eigen leven, ook helemaal gelijk hebben om waarschuwingen naast zich neer te leggen?

Analyse

Zijn er aanwijzingen dat mensen uit een bepaalde doelgroep te makkelijk denken over bepaalde veiligheidsrisico’s, zoek ze dan eerst op en ga het gesprek met ze aan. Luister naar wat zij over de veiligheidsproblemen zeggen en vraag hen ook te reageren op de mogelijke risico’s. Probeer dus eerst hun standpunt te begrijpen, voordat je hen gaat overtuigen van die van jou.

Actie

Is de conclusie dat het toch zinvol is om het probleembesef bij de doelgroep te vergroten, bepaal dan eerst wie daadwerkelijk een hoog risico loopt en spreek deze groep dan zo gericht mogelijk aan. In Communicatie staat hierover meer informatie.

Voorbeeld

• Voetstappenactie