Almere door een rode bril
'Almere door een rode bril' doet verslag van het fenomeenonderzoek naar seksuele dienstverlening in Almere. Dit onderzoek bezag de vragen hoe de lokale seksscape (het ‘landschap’ van seksuele dienstverlening en betrokken actoren daarbinnen) er in Almere uitziet tegen de achtergrond van het profiel van een jonge suburbane stad. Wat is de aard van de onvergunde seksuele dienstverlening daarbinnen en welke beleidsdilemma’s brengen deze onvergunde dienstverlening mogelijk met zich mee.
Probleemstelling
Hoe ziet de lokale 'seksscape' van Almere eruit tegen de achtergrond van het profiel van een jonge, suburbane stad en wat is de aard (en geschatte omvang) van de onvergunde seksuele dienstverlening daarbinnen? Welke beleidsdilemma’s brengt deze onvergunde dienstverlening met zich mee?
Resultaten
De belangrijkste conclusies zijn, in de eerste plaats, dat Almere een mager aanbod heeft van vergunde seksuele dienstverlening. Hoewel het prostitutiebeleid van Almere uit 2000 voldoende aanknopingspunten biedt voor het toestaan van seksbedrijven in de stad, zijn er momenteel vijf vergunde bedrijven, waarvan slechts twee waar feitelijk sekswerk
plaatsvindt. Bestemmingsplannen zijn (nog) niet ingericht op het toestaan van seksinrichtingen. Ook wordt de vergunningaanvraag procedure als ingewikkeld en langdurend ervaren.
Ten tweede zijn in de onvergunde sector verschillende actoren gevonden
(massagesalons, randprostitutie binnen de verslaafdenscene en (mobiele)
thuiswerkers, waaronder zelfstandige erotische masseuses). In Almere
domineren thuiswerkers de onvergunde sector; het onderzoeksteam telde er er 120 (cyberonderzoek) maar dit aantal ligt waarschijnlijk hoger. Binnen de groep zijn drie typen te onderscheiden: de 'bijverdiener', de 'professional' en de 'hobbyist/sociale dienstverlener'.
In de derde plaats vond het onderzoeksteam in dit onderzoek zelf geen zaken van mensenhandel. Almere lijkt geen bijzondere positie in te nemen waar het mensenhandel betreft.
Ten slotte blijken er in Almere, zoals in de meeste steden, geruchten te bestaan over prostitutie die op bepaalde locaties zou plaatsvinden. Het bezoeken van deze locaties maakte deel uit van dit onderzoek; er is op verschillende plaatsen tevens met bezoekers daarvan gesproken. De meeste plaatsen bleken vooral homo-ontmoetingsplekken en plekken voor recreatieve buitenseks; op één plek na ontdekte het onderzoeksteam op geen van deze plekken sekswerk zonder vergunning.
Organisatie
Willem Pompe Instituut voor Strafrechtswetenschappen, Afdeling Criminologie en de Universiteit Utrecht.
Auteurs
Brenda C. Oude Breuil en Dina Siegel
Bestanden