ABRvS 16 maart 2022, ECLI:NL:RVS:2022:752
Op de slaapkamer van twee meerderjarige zoons wordt een handelshoeveelheid harddrugs aangetroffen, twee weegschaaltjes, zeven telefoons en een losse simkaart, een apparaat om plastic zakjes te sealen en zes rolletjes gekleurd plakband om plastic zakjes te sealen. De deuren van de slaapkamers stonden open en de drugs en het geld waren vanaf de gang te zien. De moeder van de zoons voert aan dat zij niet wist dat in haar woning strafbare feiten werden gepleegd en dat zij het gedrag van haar volwassen zoons niet continu hoeft te controleren. Verder voert zij aan zij in slechte geestelijke en lichamelijke gezondheid verkeert en dat het vinden van vervangende woonruimte lastig en bovendien erg duur is. De Afdeling oordeelt echter dat de moeder toezicht had moeten houden op wat er in de woning gebeurt, bijvoorbeeld door regelmatig de slaapkamers van de zoons te controleren. De zoons gebruikte ’s avonds de auto van hun moeder voor korte ritjes om de drugs te verhandelen. Ook droegen zij dure kleding en hadden zij geen werk en inkomsten op bijstandsniveau. De Afdeling acht het daarom niet geloofwaardig dat de moeder niets heeft meegekregen van de drugshandel van haar zoons. Dat zij geen vervangende woonruimte heeft treft ook geen doel. Op zitting heeft de woonstichting aangegeven dat zij de moeder een woning heeft aangeboden zonder haar zoons. Van dat aanbod heeft zij geen gebruikgemaakt. Verder heeft de burgemeester erop gewezen dat het wijkteam kan helpen bij het vinden van een woning. In het uiterste geval zet de burgemeester zich in voor een plek voor een langere periode in een pension in Amersfoort. De Afdeling oordeelt dat de burgemeester zich voldoende heeft ingespannen om te voorkomen dat de moeder dakloos wordt.
