Secondant: ‘Sommige gezinnen in Nederland redden het gewoon niet’
Als Teun Haans van Sterk Huis aan het knoppenpaneel zou zitten, ging de aanpak van huiselijk geweld flink op de schop. Hij bepleit in Secondant dat de blik van slachtoffer naar het gezin in zijn geheel verschuift. Ook moet er meer oog zijn voor oude trauma’s van de pleger en moeten kinderen meer een stem krijgen. “Problemen moeten duurzaam opgelost worden.”
Foto: Teun Haas
Hulpverlening
Teun Haans is Clustermanager bij Sterk Huis, een organisatie voor jeugd- en gezinshulpverlening. Zijn cluster biedt intensieve vormen van hulpverlening aan mensen in hun eigen leefomgeving. Haans zelf staat ook een aantal inhoudelijke ontwikkelingen voor die nog onderbelicht zijn. Deze ontwikkelingen richten zich met name op specifieke vormen van huiselijk geweld, zoals intieme terreur, waarbij de ene partner het leven van de ander ernstig inperkt, in extreme gevallen met de dood tot gevolg.
Relationele problematiek
Daarnaast houdt Haans zich bezig met de meest escalerende vormen van relationele problematiek in de regio Noord-Brabant en de daarbij behorende problematiek rondom complexe scheidingen. Dit draait om gezinnen die volledig zijn vastgelopen, inclusief de hulpverlening om deze gezinnen heen. Sterk Huis en in het bijzonder Haans zelf heeft speciale aandacht voor de plegers van huiselijk geweld.
Plegers van huiselijk geweld
Haans vindt dat er in zijn vakgebied meer kan worden gedaan met de aanpak van plegers van huiselijk geweld. Wat hem betreft wordt er niet meer gesproken van plegers en slachtoffers. We zouden moeten kijken naar de dynamiek tussen mensen en binnen het (gezins)systeem. “In de praktijk zie ik dat we de boot vaak missen, omdat we uitgaan van het verhaal van het slachtoffer en we zetten de pleger weg als agressief. Dat stelt ons als samenleving onvoldoende in staat om te kijken naar de impliciete hulpvraag van de pleger.”